نگارینا تو را با ما از جهان ملک خاتون غزل 183

1 نگارینا تو را با ما اگر صلحست و گر جنگست نمی دانم دل سختت ز پولادست یا سنگست

2 بیا کاندر غم هجران به جان آمد دل تنگم فضای عالمی بی تو، تو دانی بر دلم تنگست

3 دل من لاله و نسرین گل و سرو چمن باری نخواهد در سرابستان اگر بویست وگر رنگست

4 مرا از آتش عشقت ز دیده آب می بارم به خاک ره نشینم خوش ولیکن باد در چنگست

5 تو را کی یاد ما آید که در خلوتگه وصلت نوای بلبل خوش خوان و عود و ناله ی چنگست

6 دلا نشنو فریب آن دو چشم مست جادویش که سرتاسر نگار من همه افسون و نیرنگست

7 میان خسرو و شیرین همه صلح و صفا باشد اگر فرهاد کوه افکن کنون با خسروش جنگست