نگارا از فراقت سخت از جهان ملک خاتون غزل 956

1 نگارا از فراقت سخت زارم به سختی روزگاری می گذارم

2 نه خور دارم نه خواب از عشق رویت چو زلف تو پریشان روزگارم

3 چو ابروی توأم پیوسته در خم چو چشمان تو در عین خمارم

4 ز خاک کوی هجران آخر ای جان نشانی تا به کی در دل غبارم

5 به بوی آنکه بر من رحمت آری نشسته منتظر بر ره گذارم

6 نکردی هیچ رحمت بر دل من از آن بی رحمتی بس شرمسارم

7 ببردی آب روی من به یکبار چرا کردی چو خاک راه خوارم

8 مکن زین بیش بر من جور و خواری مبر یکباره جانا اعتبارم

9 میان وادی جان رمیده بجز تخم غم مهرت چه کارم

10 جهان را اختیاری نیست یارا به دست باد دادم اختیارم