نگارا رحمتی بر حال از جهان ملک خاتون غزل 1149

1 نگارا رحمتی بر حال ما کن غم هجران ز جان ما جدا کن

2 زبانم نیست از ذکر تو خالی مرا کامی ز لعل خود روا کن

3 دلم پر درد هجرانست باری ز وصل خویشتن ما را دوا کن

4 بیا تا یک زمانک خوش برانیم ز لطف ای جان به ترک ماجرا کن

5 مکن بیگانگی زین بیش با ما مرا یک لحظه با خود آشنا کن

6 منم چون خاک ره افتاده پیشت گذر چون سرو باری سوی ما کن

7 تو سلطان جهانی من گدایی نظر یک دم بر احوال گدا کن