نازنینا به غم عشق تو از جهان ملک خاتون غزل 178

1 نازنینا به غم عشق تو مردن چه خوشست جان به بوی سر زلف تو سپردن چه خوشست

2 گرچه داری ز من خسته فراغت لیکن غم امّید شب وصل تو خوردن چه خوشست

3 در صبوحی که ز می مست بود نرگس او زان دهان چو شکر بوسه ربودن چه خوشست

4 گرچه شیرین دهنی تلخ ز تو نوش کنم کز لب لعل تو دشنام شنیدن چه خوشست

5 ای دلارام میان چمن و ناله ی چنگ درد صبح گل وصل تو چیدن چه خوشست

6 گرچه از پای درآمد دل من در طلبت در جهان از پی وصل تو دویدن چه خوشست

7 گر بدانی تو که دلال غم عشّاقی که به بازار غمش غصّه خریدن چه خوشست