ناوک غمزه چو هر سو به شتاب از کمال خجندی غزل 1067

1 ناوک غمزه چو هر سو به شتاب اندازی دل شتابد که سوی جان خراب اندازی

2 گرم از پا نکند خال لبت سهل مگیر به مگس سهل نباشد که عقاب اندازی

3 دل تحمل نکند جان نتواند برداشت بار آن سایه که با رخ به نقاب اندازی

4 شمع آخر شده یارب چه شبی باشد آن که منت بوسم و خود را تو به خواب اندازی

5 خون دلها که کبابست چو می نوشت باد گربه مستی نظری سوی کبابه اندازی

6 به من رند بده تا سر حاسد شکنم زاهدا سنگ که بره جام شراب اندازی

7 فیض ازین سان که ترا میرسد از گریه کمال زود بینند که سجاده بر آب اندازی