1 نوید لطف همی میرسد نهفته بگوشم چه مژده ها که همی میدهد زغیب سروشم

2 مجال نطق نمیداد دوش بانگ سروشم گمان انجمن این کز غمی ملول و خموشم

3 چرا خموش نباشم میان جمع که هر سو خیال اوست بچشمم حدیث اوست بگوشم

4 نبود اثر زمن و کوششم که داد زجودش مرا وجود کنون هم روا بود که نکوشم

5 هر آنچه دوست پسندد خلاف آن نپسندم اگر بر آتش سوزان نشاندم نخروشم

6 وجود من همه چشمیست بر وجود تو حیران زبیم مدعیان گو که دیده از تو بپوشم

7 عجب مدار بپوشم نشاط اگر غم عشقش تمام سوخته ام با هزار شعله نجوشم