ذاتست و صفات بیحد و اندازه از اسیری لاهیجی رباعی 67

1 نیست مردم هر کرا خلق بدست در حقیقت چون سباعست و ددست

2 صاحب خلق بد آمد همچو دیو دایماً با خلق در مکرست و ریو

1 از خدا تبلی السر ائر می شنو روز و شب جز در پی نیکی مرو

2 هر که نیکی می کند با خاص و عام اوست از قول نبی خیر الانام

1 ای حسن ترا عالم و آدم شده مجلا روی تو بذرات جهان کرده تجلی

2 هر لحظه کنی جلوه دیگر پی نظار زان جلوه یکی مؤمن و دیگر شده ترسا