نسیم باد صبا از دیار از جهان ملک خاتون غزل 592

1 نسیم باد صبا از دیار ما آمد عجب اگرنه ز پیش نگار ما آمد

2 عبیر و عنبر سارا وزید در بستان که نکهتی ز سر زلف یار ما آمد

3 خبر به بلبل شیدا ده ای نسیم صبا که وقت عشرت و باغ و بهار ما آمد

4 فغان و ناله ی شبگیر ما به روز فراق نگشت ضایع و روزی به کار ما آمد

5 چو گل برفت ز دستم ببین که سرو روان ز روی لطف دگر با کنار ما آمد

6 برون رویم به صحرا و خرّمی و نشاط که از سفر بت چابک سوار ما آمد

7 به زلف گو که پریشان چرا شدی چو دلم مگر موافقت روزگار ما آمد

8 زآتش دل غمدیده و بلا جویم ز دیده خون جگر در کنار ما آمد