نرگس که در انتظار گل بود چو من از کمال‌الدین رباعی 667

1 خبر گل بچمن می آرند مژده جان وی تن می آرند

2 نقش بندان ربیعی آبی با رخ کار چمن می آرند

1 هر که رخسارش آرزو کردست گل بر بارش آرزو کردست

2 بی خودیّ دلم بجای خودست زانکه دیدارش آرزو کردست

1 خود ترا عادت دلداری نیست کار تو جز که دل آزاری نیست

2 چشم تو تا که چنین ریزد خون هیچ باکیش ز بیماری نیست