1 نرگس مست تو راه دل هشیاران زد خفته را بین که چسان بر صف بیداران زد

2 عشق هر عقده که در زلف گره گیر تو بود گه به کار من و گاهی به دل یاران زد

3 ساقی آن باده که از لعل تو در ساغر ریخت آتشی بود که در خانهٔ میخواران زد

4 تو که از قید گرفتاری دل آزادی کی توان با تو دم از حال گرفتاران زد

5 تا عذار تو عرق‌ریز شد از آتش می باغبان گفت که بر برگ سمن باران زد

6 تا خط سبز تو از یاسمت چهره دمید برق یاس آمد و بر کشت طلب کاران زد

7 آن که در بزم توام توبه ز می خوردن داد گرم شوق آمد و سر بر در خماران زد

8 نازم آن چشم سیه مست که از راه غرور سرگران آمد و بر قلب سبکباران زد

9 جور خوبان جفا پیشه فروغی را کشت تا دم از محکمی عهد وفاداران زد