نانیست درین از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 187

1 نانیست درین جهان و آبی از دیدۀ آدمی نهانی

2 نه گرسنه دیده روی این سیر نه تشنه از آن دهد نشانی

3 اسمیست بمانده بی مسمّا لفظیست از آن سوی معانی

4 این را صفتست لایذوقون و آنرا سمتست لن ترانی

5 دانی که کدام نان و آبست؟ نان تو و آب زندگانی