نایی بر من به خانه‌ای از انوری ابیوردی رباعی 249

1 از تو بریدن صنما روی نیست زانکه چو رویت به جهان روی نیست

2 تا تو ز کوی تو برون رفته‌ای کوی تو گویی که همان کوی نیست

1 دل از خوبان دیگر برگرفتم ز دل نو باز عشقی درگرفتم

2 ندانستم که اصل عاشقی چیست چو دانستم رهی دیگر گرفتم

1 کارم ز غمت به جان رسیدست فریاد بر آسمان رسیدست

2 نتوان گلهٔ تو کرد اگرچه از دل به سر زبان رسیدست