نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی الحشا از جامی غزل 5

1 نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی الحشا ز غمت به سینه کم آتشی که نزد زبانه کما تشا

2 تو چه مظهری که ز جلوه تو صدای صیحه صوفیان گذرد ز ذروه لامکان که خوشا جمال ازل خوشا

3 همه اهل مسجد و صومعه پی ورد صبح و دعای شب من و ذکر طلعت و طره تو من الغداة الی العشا

4 ز کمند زلف توهر شکن گره‌ای فکنده به کار من به گره‌گشایی لعل خود که ز کار من گره‌ای گشا

5 دل من به عشق تو می‌نهد قدم وفا به ره طلب فلئن سعی فبه سعی ولئن مشی فبه مشی

6 به تو داشت خو دل گشته خون ز تو بود جان مرا سکون فهجرتنی و جعلتنی متحیرا متوحشا

7 چه جفا که جامی خسته دل ز جدایی تو نمی‌کشد قدم از طریق جفا بکش سوی عاشقان جفاکش آ