نافه بنافه دارد اگر از آشفتهٔ شیرازی غزل 1151

1 نافه بنافه دارد اگر آهوی تتاری تو صد هزار نافه از چین مو بباری

2 جز چشم جان شکارت در چین زلف جادو هرگز ندیده آهو در چین کسی شکاری

3 ای خط تو دود و عودی بر روی آتشینش بر مجمری که دیده عودی چنین قماری

4 زآن چشمکان کافر دارم حذر که دیدم صد ملک دل زبیمش در زلف تو حصاری

5 نقص و کمال مردم از عشق میتوان یافت آری محک شناسد زر را به کم عیاری

6 چون استوار نبود پیمان عمر با کس محکم کنند پیمان یاران بعهد یاری

7 تا زلفت بیقرارت منزلگه رقیب است آشفته را نمانده بر جان و دل قراری

8 غیر از علی که باشد سلطان به کشور عشق جز عشق عاشقان را نبود دگر دیاری