عارفان روی تو را نور از عمادالدین نسیمی غزل 123

1 عارفان روی تو را نور یقین می خوانند عروه موی تو را حبل متین می خوانند

2 آنچه بر لوح قضا منشی تقدیر نوشت عاشقانت ز رخ و زلف و جبین می خوانند

3 صفت چشم تو است آیت «مازاغ » از آن گوشه گیران دو ابروی تو این می خوانند

4 نظم دندان تو را کآب حیاتش نام است خرده بینان تواش در ثمین می خوانند

5 جنت عدن سر کوی تو را مشتاقان صحن باغ ارم و خلد برین می خوانند

6 بیدلانی که مدام از سر سودا مستند مردم چشم تو را گوشه نشین می خوانند

7 نظر، آن زمره که گویند به روی تو خطاست نقش های غلط و لعبت چین می خوانند

8 دل و دین می برد از خلق رخت زان جهتش آفت خلق و بلای دل و دین می خوانند

9 جنت و حور و لقا گرچه به وجه دگر است اهل دل نور سماوات و زمین می خوانند

10 آب حیوان که لب لعل تو است، آن به یقین در بهشت ابدش ماء معین می خوانند

11 چون نسیمی ز تو آنان که رسیدند به حق جاودان مصحف روی تو چنین می خوانند