ز شوقت زنم دم زبانم بسوزد از جامی غزل 162

1 ز شوقت زنم دم زبانم بسوزد صبوری کنم پیشه جانم بسوزد

2 نیارم ز دل آتشین آه بیرون که ترسم همه خان و مانم بسوزد

3 چو بالای عشقت گشایم دکانی جهد برق غیرت دکانم بسوزد

4 چنان گرم گشت از تب دوریم تن که نزدیک شد کاستخوانم بسوزد

5 گر از خون دل بسترم تر نگردد ز تاب تن ناتوانم بسوزد

6 چه سان جز غمت طعمه سازم که لقمه ز تف درون در دهانم بسوزد

7 چو در دفتر اشعار جامی نویسم زند شعله کلک و بنانم بسوزد