«کل من رام تف بوجه سما» از قاسم انوار غزل 17

1 «کل من رام تف بوجه سما» «رجع التف بوجهه ابدا»

2 چند ازین جهل را پرستیدن تا بکی پیروی نفس و هوا؟

3 گر تو مردی بگو که: چندین چیست نفی مستان حق علی العمیا؟

4 پادشاهان عرصه ملکوت شاهبازان قرب «اوادنا»

5 در بحر محیط کن فیکون جان مقصود و مقصد اقصا

6 رهبران خرد براه نجات سالکان طریق صدق و صفا

7 باده نوشان جام «لم یزلی » ماهرویان «احسن الحسنا»

8 حد ما نیست وصف این شاهان «ربنا عافنا و ارحمنا»

9 حیف باشد که باز نشناسی جوهر جان ز صخره صما

10 نشناسد ز جهل زاهد شهر مهره خر ز لؤلؤی لالا

11 قاسمی هرچه هست ارادت اوست «سیدی، ربنا، توکلنا»