1 وقت من خوش که اگر کوه و اگر صحرا بود بی وجودت نتوانم که دمی تنها بود

2 خاک ری خاصه شمیران که در آن موکب شاه نزهت افزای بهشتی ست که در دنیا بود

3 آسمان گو دگر اینسان بتمتع مخرام همه دانند قمر را نه بدان سیما بود

4 بوستان گو دگر اینگونه رعونت مفروش همه دانند صنوبر نه بدان بالا بود