جگر تشنه ام از لعل تو سیراب از حزین لاهیجی غزل 380

1 جگر تشنه ام از لعل تو سیراب شود چه غم است اینکه به کام دل احباب شود

2 لاف عزلت زدن آن روز تمام است مرا که خم ابروی او گوشهٔ محراب شود

3 شمع روشن ننماید شب ظلمانی را ساقیا می به قدح ربزکه مهتاب شود

4 غفلت افزود تو را زاهد، از افسانهٔ عشق نیشتر در دل افسرده، رگ خواب شود

5 خشکی زهد، ز ما گرد برآورد حزین دامن خرقه بیفشار که سیلاب شود