ای قامتِ تو قیامتِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 996

1 ای قامتِ تو قیامتِ من قدِّ تو شکسته قامتِ من

2 با سروِ روانِ قامتِ تو ساکن نشود قیامتِ من

3 مشنو که ز قامتِ تو دیگر ممکن شود استقامتِ من

4 معنیِ بلا بلند بالاست بالای تو و سلامتِ‌من

5 هر عمر که بی تو بگذرانم هیهات زهی ندامتِ من

6 انصاف درین که حیف بوده‌ست جز بر در تو اقامتِ من

7 هم می‌برمش به رغبت ار چه باری‌ست گران ملامتِ من

8 علّامه شدم به عشق بازی شرمِ علّم و علامت من

9 شکرانه چه می‌دهی نزاری اندر عوضِ غرامت من

10 رسوای جهان شوی تو هم نیز زنهار کن از کرامتِ من