دوشم غم تو وداع جان میفرمود از عطار نیشابوری مختارنامه 36

1 چون ز عزّت خلعت آدم بداد تاج اسرارش روان بر سر نهاد

2 گفت ای جبریل این سه تحفه را بر بنزد آدم خاکیّ ما

1 بدو گفت ای تو هم نیش و توهم نوش بمن رسوای عالم پرده درپوش

2 چه کردی لطف و بنمودی بزرگی چو شیران رحم کن بگذر ز گرگی

1 آن روی به جز قمر که آراید وان لعل به جز شکر که فرساید

2 بس جان که ز پرده در جهان افتد چون روی ز زیر پرده بنماید

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند