خاکم چو سپهر کینه‌جو از مشتاق اصفهانی رباعی 12

1 ز زلفش تارک جانم بود پیوند هر مو را به صد تیغ جفا نتوان بُرید از هم من و او را

2 جفای آسمان کم بود عشاق بلا جو را نمود از وسمه آن مه لاجوردی طاق ابرو را

1 دور از توام بجز غم و رنج و ملال چیست باشم بحال مرگ مپرسم که حال چیست

2 گفتم خیال وصل تو دارم بخشم گفت من کیستم که ای تو ترا در خیال چیست

1 جهان روشن ز مهر عالم‌افروزی که من دارم دلی تاریک‌تر از شب بود روزی که من دارم

2 بیا و از زلال وصل بنشان آتشم تا کی جگرها سوزد از آه جگرسوزی که من دارم