خاک من باد از سر کوی تو گر بیرون برد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 خاک من باد از سر کوی تو گر بیرون برد نیست روی آنکه این سودا ز سر بیرون برد
2 خلوتی خوش دارم امشب با خیال زلف او گر نه باد صبح از این خلوت خبر بیرون برد
3 با خیالش گر شبی در کنج تنهایی روم آب چشمم باز بردارد، ز در بیرون برد
4 هر زمان از آب چشمم شعله بیش است، ای طبیب شربتی فرما، که این سوز از جگر بیرون برد
5 مجلس خاص است، اگر شاهی گرانی می‌کند اهل صحبت نیست، گو تا درد سر بیرون برد
دیدگاه‌ها **