1 خاکم به ره آن بت چالاک نکردند فریاد که کشتندم و در خاک نکردند

2 من طایفه‌ای بر سر آن کوی ندیدم کز دست غمش جامهٔ جان چاک نکردند

3 من باک ندارم مگر از بی بصرانی کاندیشه از آن غمزهٔ بی‌باک نکردند

4 قومی به وصالش نتوانند رسیدن کز تیر دعا رخنه در افلاک نکردند

5 فردای قیامت به چه رو سر زند از خاک خلقی که در آن حلقهٔ فتراک نکردند

6 شستند به دریای محبت تن ما را لیک از رخ ما گرد غمش پاک نکردند

7 المنة لله که بمردند گروهی کز عشق تو جان دادم، ادراک نکردند

8 غم دست برآورد مگر باده‌فروشان امشب به قدح آب طربناک نکردند

9 کاری که غمش با دل من کرد فروغی از برق فروزنده به خاشاک نکردند