دوشم آن گلچهره در آغوش از سلمان ساوجی غزل 204

1 دوشم آن گلچهره در آغوش بود حبذا وقتی که ما را دوش بود

2 لب به لب، رخسار بر رخسار بد رو به رو، آغوش بر آغوش بود

3 هرچه آن جز باده بد، مکروه گشت آنچه غیر از دوست بد، فرموش بود

4 از می لعل لبش تا صبحدم بانگ «هایاهای و نوشانوش» بود

5 از نشاط جرعه پیمان ما عقل و جان سرمست و دل مدهوش بود

6 از خروش ما فلک بد در خروش تا خروس صبحدم خاموش بود

7 زهره و خورشید را از رشک ما بر فلم خون جگر بر جوش بود

8 صبح ناگه از سر ما برگرفت پرده پب را که آن سرپوش بود

9 عزم رفتن کرد حالی دلبرم آن هم از بد گفتن بد گوش بود

10 ریخت سلمان در پیش، از دیدگان گوهری کز لطف او، در گوش بود