1 نصیب من ز تو گر درد و آه می‌آید خوشم که یاد منت گاهگاه می‌آید

2 تو می‌روی و ز هر جانبی خلایق شهر پی نظاره شتابان که: شاه می‌آید

3 غبار کوی تو در چشم دیده‌ام، زانست که سرمه در نظرم خاک راه می‌آید

4 نیاز من به چه در معرض قبول افتد به ملتی که عبادت گناه می‌آید

5 ز اشک خویش شکایت کجا برد شاهی چو آب تیره‌اش از پیشگاه می‌آید