1 سودم به خاک پایش روی نیاز خود را فارغ شدم ز دنیا کردم نماز خود را

2 هرگز نمی کند شمع دیگر چراغ روشن پروانه گر نماید سوز و گداز خود را

3 سرچشمهٔ بقا را با زلف او چه نسبت کی می دهم به حیوان عمر دراز خود را

4 رفتیم تا سر خم لبریز شکوه دیدیم کردیم با صراحی افشای راز خود را

5 پوشیده چون سعیدا معنی لباس صورت سر حقیقت خود کردم مجاز خود را