1 شعرم چو گشت معجزه و سحر از او بکاست گفتند همگنان تو کلیمی و این عصاست

2 بر بحر دست خواجه زدم خشک رود شد گفتم بلی نشان عصا این بود عصاست

3 بار دگر چو بر دل سنگین او زدم نگشاد چشمه ها و نیامد قیاس راست

4 جوی کفش که بحر عطا بود خشک شد لیک از دلش که سنگ سیه بود نم نخاست