سرم بالش تنم مفرش بسوزد از آرتیمانی غزل 31

1 سرم بالش تنم مفرش بسوزد به هر ناخوش که رفته خوش بسوزد

2 از آن پنهان نمٰایم آتش خویش که میترسم دل آتش بسوزد

3 ز گریه سوختم یا رب که دیدست که آبی آید و آتش بسوزد

4 رضی دور از تو میسوزد چه حال است که خس از دوری آتش بسوزد