قلم من که سخن با ورق دل دارد از سلیم تهرانی غزل 551

1 قلم من که سخن با ورق دل دارد همچو خورشید بسی صفحه ی باطل دارد

2 بود از شوق خرابات و حرم هر بیتم لیلی عشوه طرازی که دو محمل دارد!

3 گر به تعمیر نشد حاجت این دیر خراب خم می پای چو طاووس چه در گل دارد؟

4 چند خمیازه دهد ساغر ما را چون گل آخر از شیشه بپرسید چه در دل دارد

5 باده ی عیش تمنا مکن از جام هلال شیشه ی سبز فلک، زهر هلاهل دارد

6 این که هردم به سر خرمن ما می تازد کیست کز برق بپرسد که چه حاصل دارد

7 نرود از سر راه تو چو گل، پنداری ریشه از جوهر خود آینه در گل دارد

8 چه غم از آفت چشم بد اختر، که سلیم داغ تعویذ خود از زخم، حمایل دارد