اشتیاقم به کمال از حکیم نزاری قهستانی غزل 284

1 اشتیاقم به کمال افتاده ست وین هم از حسنِ جمال افتاده ست

2 عشق تا در رگِ جانم بنشست عقل در تیه ضلال افتاده ست

3 این چنین واقعه ها در رهِ عشق دم به دم حال به حال افتاده ست

4 حاجبی نیست میانِ من و دوست بخشِ ما جمله وصال افتاده ست

5 از کجا می کنم این گستاخی یار بس خوب خصال افتاده ست

6 شورِ او در سرِ من دانی چیست شکرش طرفه مقال افتاده ست

7 سبزه بر طرفِ لبش پنداری خضر بر آب زلال افتاده ست

8 هندویی بر لبِ کوثر دارد راستی نادره حال افتاده ست

9 سرِ بی مغزِ نزاریِ نزار روز و شب در چه خیال افتاده ست

10 که شبی روز کند با خورشید در چه سودای محال افتاده ست