شبم این روشنی کز آه دیده از سلیم تهرانی غزل 311

1 شبم این روشنی کز آه دیده ست کجا از شمع مهر و ماه دیده ست

2 خزان رو بر در باغ که آرد؟ که دیوار مرا کوتاه دیده ست

3 غم از ویرانی عالم ندارد گدا این شیوه را از شاه دیده ست

4 نشد بر تخت شیرین کام یوسف ز بس تلخی ز آب چاه دیده ست

5 ز شادی نیست در منزل قرارم که قاصد یار را در راه دیده ست

6 سلیم از آن چراغش گشت روشن که آیینه به آن رو، ماه دیده ست