شبم چون دل ز تاب تب بسوزد از جامی غزل 429

1 شبم چون دل ز تاب تب بسوزد ز آهم بر فلک کوکب بسوزد

2 چنان از سوز دل شد قالبم گرم که ترسم جامه از قالب بسوزد

3 لبت هست آتشین لعلی که هرگاه خیال بوسه بندم لب بسوزد

4 به روز هجر ازان سوزم که باشد چراغ از بهر آن تا شب بسوزد

5 ببر خاکسترم از راهش ای باد مبادش زان سم مرکب بسوزد

6 رقیب خام هست از پختگی دور ز یارب های من یا رب بسوزد

7 چو بر جامی شود سوز تو غالب متاع هستیش اغلب بسوزد