1 گل نو شکفته من که ز رخ بهار دارد ز دل رمیده بلبل نه یکی هزار دارد

2 ز می شبانه در باغ سحر به سر گرانیست مکنید ناله مرغان که بسر خمار دارد

3 به شب فراق دل نقد حیات اگر نگه داشت بامید روز وصلت ز پی نثار دارد

4 من و چشم تیره سودن به غبار مرکبت وه چه سپاه فرخ آنکاو چو تو شهسوار دارد

5 به فغان دل که دیدنش ای که منع کردی تو چنان خیال کردی که وی اختیار دارد

6 ز می طرب فزا گو دل خویشرا جلا ده ز کدورت زمان هر که به دل غبار دارد

7 به حیات و جاه ده روزه مناز زانکه هر دو چو خیال و خواب نی اصل و نه اعتبار دارد

8 طلبد چو دوست جانرا ز تو فانیا ده آنرا که ترا به کار ناید اگر او به کار دارد