نیاز من به رخ خود مکن از جهان ملک خاتون غزل 798

1 نیاز من به رخ خود مکن ز خویش قیاس مرا به دیده ی اخلاص و بندگی بشناس

2 اگرچه نیست به سوی منت نظر لیکن مراست بر دل از الطاف دوست شکر و سپاس

3 شبی به دست دلم ده دو زلف مشکین را به جان تو که مده بیش ازین مرا وسواس

4 به ششدر شب هجران مکن گرفتارم بزن سه شش به مراد دلم کنون در طاس

5 ترّحمی به دل تنگ ناتوانم کن زرنگ روی من خسته کن غمم احساس

6 اگر مداد شود آب جمله دریاها اگر سما و ارض می شود همه قرطاس

7 وگر ملائکه این شرح حال بنویسند به سالها نتواند کرد فکر و قیاس

8 شناختیم و بدیدیم کام خاطرشان مباد در دو جهان ناکسان حق نشناس