ماه من گر عیان کند خود را از جامی غزل 29

1 ماه من گر عیان کند خود را قبله عاشقان کند خود را

2 او فرشته ست جای آن دارد کز نظرها نهان کند خود را

3 جرعه نوش لبش به آب حیات زنده جاودان کند خود را

4 تیر اگر سرو قامتش بیند پی خدمت کمان کند خود را

5 گر دهد دست شیر گردون را سگ آن آستان کند خود را

6 چون کند سرمگی غبار رهش چشم من سرمه دان کند خود را

7 گر تواند به وصف او جامی پای تا سر زبان کند خود را