همتم تا دست پر زور هوس از جویای تبریزی غزل 200

1 همتم تا دست پر زور هوس پیچیده است در دل تنگم حباب آسا نفس پیچیده است

2 می چکد خون نیاز عاشق از بال و پرت ای کبوتر نامه را دست چه کس پیچیده است

3 از زمین تا آسمان آوازهٔ بیداد اوست ناله ام در تنگنای این قفس پیچیده است

4 تا دل صد چاک ر ا دردت به شور آورده است در فضای سینه آواز جرس پیچیده است

5 شب، شراری در دل از گرمی خوی او فتاد بر سراپا آتشم مانند خس پیچیده است

6 بادهٔ غفلت ز هوشش برد تا صبح نشور بر تو بیجا اینقدر جویا عسس پیچیده است