1 زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی خواهی که ز من دل تهی نستانی

2 تا لب ندهی دل ز رهی نستانی اینست سخن تا ندهی نستانی

1 بیا بنشین که دلها بی تو برخاست دمی با ما دل سنگین بکن راست

2 من اندیشم که جان بر تو فشانم مشو از جای کین اندیشه برجاست

1 هر شب که سر به جیب تحیر فرو برم ستر فلک بدرم و از سدره بگذرم

2 اندر بها ز گوهر عالم فزون بود هر در که من ز بحر تفکر بر آورم