1 جانم بلب و جام لبالب ز شراب است فردا چه زیان زآتشم این جام پر آب است

2 گفتم شب امید من از چهره بر افروز گیسوش بر آشفت که مه زیر سحاب است

3 سودی ندهد پند، بگویید بناصح: کوتاه کن افسانه که دیوانه بخواب است

4 بیگانه چه داند که تویی پرده برافکن وانجا که منم نیز چه حاجت بنقاب است

5 در هر قدمم روی تو آمد بنظر لیک در گام دگر باز بدیدم که حجاب است

6 سد گنج نهان بود مرا در دل و جانان نادیده گذشتند که این خانه خراب است

7 بسیار بگفتند و جوابی نشنیدند نا گفته نشاط از تواش امید جواب است