جانم فدایِ آن از حکیم نزاری قهستانی غزل 256

1 جانم فدایِ آن که دلم مبتلای اوست جان و جهان و هر چه دگر از برای اوست

2 آبِ حیات در قدحِ جان فزایِ او انفاسِ روح در دمِ معجز نمایِ اوست

3 هرگز دگر خلاص و نجاتش کجا بود حلقی که قیدِ طره مشکل گشایِ اوست

4 مرغ دلِ تپانِ مرا چون کبوتران پروازِ شوق بر سرِ بامِ سرایِ اوست

5 شادیّ جان ما غم عشق است هم چنانک بیمار را طبیبِ شفا احتمایِ اوست

6 مغزش عجین به علّتِ ماخولیا بود در هر سری که نه همه محضِ هوایِ اوست

7 از غایبان غریب بود دعویِ حضور خرّم وجودِ آن که به دل آشنایِ اوست

8 عشق آمد و نزاریِ شوریده حال را از خانه کرد بر در و بنشست جای اوست

9 ترک مراد و وایهء دنیا گرفته‌ایم مقصودِ ما به دین و به دنیا رضایِ اوست

10 بر امر و نهیِ عشق که نافذتر از قفاست ما را چه اختیار بود رای رایِ اوست