جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس! از آذر بیگدلی رباعی 108

1 ای جسم تو، جان آفرینش؛ جان تو، جهان آفرینش!

2 ای کرده بعالم آشکارا نام تو نشان آفرینش

1 دوشم، از خواب بود چشم کحیل؛ گوشم آسوده، خوش ز قال و ز قیل

2 تا سحر، دیده فارغ از دیدن لب ز تقریر و، خاطر از تخییل

1 چند روزی از سر کویت سفر خواهیم کرد امتحان را جای در کوی دگر خواهیم کرد

2 در گذرگاهی دگر، چاکی بدل خواهیم زد؛ بر سر راهی دگر، خاکی بسر خواهیم کرد