عمرم همه در کشیدن جور از مشتاق اصفهانی رباعی 57

1 لب شیرین تو شیرین‌تر از آن ساخته‌اند که توان گفتنش از شیره جان ساخته‌اند

2 کرده‌اند از غمت آنان جگرم خون ایگل که ترا لاله رخ و غنچه دهان ساخته‌اند

1 منم که داغ عزیزان هر دیارم سوخت فلک زآتش دوری هزار بارم سوخت

2 ز دوریت منم آن ره‌طلب به کوی فنا که داغ حسرت شمع سر مزارم سوخت

1 گر بعاشق سر عتابش نیست هرچه گویم چرا جوابش نیست

2 گر نه کارم بهجر خویش گذاشت بهر قتلم چرا شتابش نیست