1 جانِ من و عقلِ من و هوشِ من هر سه به یک ره شده فرتوشِ من

2 صاعقۀ عشق درآمد بسوخت خوابِ من وخوردِ من و توشِ من

3 بر رهِ امید و ندای نجات چند بود چشمِ من و گوشِ من

4 ساقیِ خم خانۀ وحدت کجاست تا بنهد بر کفِ من نوشِ من

5 تا نکند دوست نظر ضایع است سعیِ من و جهدِ من و کوشِ من

6 آه که نتوان به کسی باز گفت زآن که ببرده‌است زمن هوشِ من

7 سروِ روانی که نگنجد ز قدر در همه عالم نه در آغوشِ من

8 قدرِ من امروز چه دانی که قدر باز ندانی ز شبِ دوشِ من

9 عیبِ نزاری چه کنی کاین عَلَم عشق ز مبداء زده بر دوشِ من