دامان مرا اشک، پر انجم از قدسی مشهدی رباعی 208

1 ز بوی او به دل غنچه ارمغانی هست ز داغ من جگر لاله را نشانی هست

2 به باغ رفتم و داغم چنان که پنداری مرا به غنچه ز دلبستگی گمانی هست

1 نیست باکی گر به دستم غنچه سیراب نیست در دل من غنچه پیکان او نایاب نیست

2 جلوه صبح است شامم را به یاد روی دوست آسمان را بر شب من منت مهتاب نیست

1 کرده بیهوشم خیال آن دو چشم می‌پرست همتی ای باده‌پیمایان که کارم شد ز دست

2 بر سر مال جهان سودای درویش و غنی دست چون بر هم دهد؟ این تنگ‌چشم، آن تنگ‌دست