شیخ بهایی

شیخ بهایی

شیخ بهایی
شیخ بهایی

پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای از شیخ بهایی غزل 17

غزل 17 ام از 285 غزلیات

پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای

1 پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای شوق موسایم، سر کوی ادب، گم کرده‌ای

2 باد گلزار خلیلم، شعله دارم در بغل نالهٔ ایوب دردم، راه لب گم کرده‌ای

3 می‌کند زلفت منادی بر در دلها که من گوهر خورشید در دامان شب گم کرده‌ای

4 گوهر یکتای بحر دودمان دانشم لیکن از ننگ سرافرازی، لقب گم کرده‌ای

5 ای بهائی! تا که گشتم ساکن صحرای عشق در ره طاعت، سر راه طلب گم کرده‌ای

عکس نوشته
کامنت

سوالات متداول درباره شعر پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای

شاعر شعر پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای چه کسی است ؟

شاعر شعر پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای شیخ بهایی می باشد.

شعر پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای در چه دوره‌ای سروده شده است؟

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای چیست ؟

قالب شعر پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای غزل است

مضمون اصلی شعر پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای چیست؟

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عارفانه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی است.