جگر پردرد و دل پر خونم، ای از قاسم انوار غزل 533

1 جگر پردرد و دل پر خونم، ای جان بآب دیده گلگونم، ای جان

2 ندارم طاقت ایان فرقت چه گویم من که بی تو چونم، ای جان؟

3 چه سازم؟ چاره دردم چه باشد؟ بران زلف و رخت مفتونم، ای جان

4 ندانم داروی دردم چه سازم؟ که در هجران تو مغبونم، ای جان

5 بهر حالی نمی دانم شب از روز چنان واله، چنان مجنونم، ای جان

6 همیشه قامت من چون الف بود ز سودایت کنون چون نونم، ای جان

7 اگر قاسم نبیند روی آن یار بجان تو که بس محزونم، ای جان