1 دل من بی تو حکایت ز دهان تو کند تن من بی تو روایت ز میان تو کند

2 که تواند که کند با لب پرخنده مرا گر کند خنده آن تنگ دهان تو کند

3 سال و مه قصد به کاسد شدن عنبر و مشک زلف عنبر شکن مشک فشان تو کند

4 دل پر آتشم اندر خم زلفین تو ماند حاش لله که آهنگ زیان تو کند

5 لاله رخساری و چون لاله مرا سوخته دل عشق رخساره چون لاله ستان تو کند

6 هر زمانم چو کمان چفته و چون تیر نزار تیر آن غمزه ابروی کمان تو کند

7 به زبان تلخ چه گویی و تو را لب چو شکر چه شود گر دل (من) شکر زبان تو کند