دلم تاراج روی گلرخان شد از فایز بیتی‌ 139

1 اسیرم کرده چشم مستت ای دوست قتیلم کرده تیر شستت ای دوست

2 خوشا فایز رود اندر گدایی ولی دستش بود در دستت ای دوست

1 نه پر دارم که پروازم به کویت نه پا دارم گذار آرم به سویت

2 خدایا! چاره فایز همین است نشیند تا بمیرد ز آرزویت

1 هر آن کس عاشق‌ست از دور پیداست لبش خشک و دو چشمش مست و شیداست

2 بود فایز مثال روزه‌داران اگر تیرش زنی خونش نه پیداست