دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد از صامت بروجردی غزل 36

1 آن کس که زبان نهاد اندر دهنم جا داد چو عندلیب اندر چمنم

2 مأمور نموده است از صبح ازل تا شام ابد به مدحت پنج تنم

1 خانه سحر آفرین باز پی فتح باب کرد موشح ورق ساخت مزین کتاب

2 مدح حبیب خدا منقبت مصطفی گفت بر مرد و زن خواند بر شیخ و شاب

1 هجوم غم رسید اندر دل و راه فغان گم شد مران ای ساربان محمل که امشب کاروان گم شد

2 مگر مرغی‌ رها گردید از کنج قفس دیگر که از نالیدن او دست و پای باغبان گم شد