دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد از صامت بروجردی غزل 36

1 دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد

2 رخت هر آن چه ز عاشق‌کشی نمی‌داند ز چشم شوخ سیاه تو یاد می‌گیرد

3 ز روی تجربه مغروری از جهان غلطست که دهر هر چه به هر کس که داد می‌گیرد

4 تو شاه کشور حسنی ولی عدالت کن که شاه مملکت از عدل و داد می‌گیرد

5 به غیر رخ منما پیش دیده (صامت) که شعله غمش اندر نهاد می‌گیرد