دل من در سر زلفت به دامست از جهان ملک خاتون غزل 191

1 دل من در سر زلفت به دامست به عشقت خواب در چشمم حرامست

2 هوای زلف تو پختم خرد گفت که این اندیشه از سودای خامست

3 کسی کاو بر رخ خوبت نگارا نه عاشق گشت همچون من کدامست؟

4 به باغ جان ما هر سرو آزاد به پیش قامتت بر وی قیامست

5 ز لعل جان فزایت بی نصیبم دعای دولتت بر من دوامست

6 نظر فرما که خاک راه گشتم ز دلبر یک نظر بر ما تمامست

7 ندارد با من آن دلبر وفا لیک جهان از جان و دل باری غلامست

8 تو می دانی که بر من روز هجران چو زلف کافرت دایم چو شامست

9 مزن سنگ فراقت بر دل من که روشن خاطر من همچو جامست

10 اگر کام تو دشمن کامیم بود تو را ای جان جهان حالی به کامست